Stichting Nguia Ti Bé steunt projecten, die in harmonie zijn met de eigen filosofie en cultuur. Speciale aandacht gaat uit naar projecten die het Afrikaanse gedachtegoed uitdragen, beschermen, ontwikkelen en overdragen aan een nieuwe generatie. De ontwikkeling van de corona pandemie in Afrika wordt door ons gevolgd. Indien nodig worden projecten hierop aangepast.
Benin is de bakermat van de Vodoun cultuur en overal aanwezig. Respect, vertrouwen en zorg voor elkaar zijn belangrijke waarden. Vodoun is religie, spiritualiteit, ethiek, geneeskunde, kunst en filosofie ineen – gericht op het goede- en tegengesteld aan voodoo, zwarte magie. In de koloniale tijd is de Vodoun cultuur zwaar onderdrukt en hebben vooroordelen, stereotypen en racisme het beeld bepaald. De laatste jaren komt er meer erkenning en waardering.
Ook een land met een vredelievende cultuur kan in 2 decennia tijd totaal instorten. Het geweld wordt neergezet als religieus conflict maar is in werkelijkheid een internationale strijd om grondstoffen. De bevolking is de dupe. Bijna 1 miljoen mensen zijn op de vlucht.Toch is er hoop en veerkracht: Moslims die christenen bijstaan, christenen die moslim vluchtelingen beschermen, ex-kindsoldaten die geholpen worden bij reintegratie: “Zo kwe zo”, een mens is een mens, zoals zij zelf zeggen.
Ontbossing, privatisering, opkopen en industrialiseren van land, onttrekken van water voor land- en tuinbouw, het plaatsen van kilometers lange hekken door (buitenlandse) grootgrondbezitters: Kenia heeft te maken met natuurvernietiging op grote schaal, ook in Maasai Mara. Dieren hebben geen vrije doorgang meer. Er is onvoldoende water. De Maasai, van oorsprong trots en welvarend, worden door dit alles in hun nomadisch bestaan – in balans met de natuur- bedreigd en opgesloten in een steeds kleiner leefgebied. Met de rug tegen de muur en in armoede gedrongen, zien zij soms geen andere mogelijkheid dan land af te branden om aan vers gras te komen wat het ecosysteem verder aantast.
De méér dan een miljoen vluchtelingen in Oeganda hebben dezelfde rechten als de Oegandezen. Ze mogen overal wonen en krijgen een stuk grond om te verbouwen. “Je bent er, dus je hoort erbij”. Maar niet alles gaat goed. Zo wordt de leefwijze van inheemse volkeren zoals de Batwa pygmeeën in het zuidwesten en de Karamajong in het noorden ernstig bedreigd.
De waarheids- en verzoeningscommissie is over de hele wereld bewonderd en nagevolgd. Maar de politiek van verzoening lijkt stuk te lopen op het nog steeds bestaande onrecht van de landkwestie. Tijdens de apartheid zijn veel zwarte Afrikanen van hun land verjaagd. De witte minderheid (10% van de bevolking) bezit nog steeds 72% van het land en wil haar positie behouden. Het gaat de zwarte gemeenschap om historische collectieve grondrechten. Land is in hun ogen geen productiemiddel, maar een levende entiteit waarmee een sterke emotionele, spirituele en culturele verbinding gevoeld wordt, de voorouders zijn er begraven, tradities zijn er uit voortgekomen.
.
